A new morning. Bas Rosenbrand.
Wat een briljant idee, om een school te co-creëren, dacht ik eerst. Toen ik het boek in handen had, realiseerde ik me dat deze school natuurlijk alláng bestaan had, maar dat wij als samenleving er toen nog niet klaar voor waren. Dit boek vertelt het verhaal van deze school. Ik ben er erg door geraakt.
Het onderwijssysteem kraakt en piept. Kinderen voegen zich, lief als ze zijn, naar wat er is. Als dat betekent dat ze dagen luisteren naar dingen die ze al weten, of als ze vreselijk hun best doen en niet meekomen, dan is dat zo. -De meeste kinderen althans.- Maar wat als je het nou eens helemaal omdraait. Als je begint met het kind en echt kijkt naar wat het kind nodig heeft. Wat gebeurt er dan? Dat is wat het boek laat zien.
“When you want to try to get them somewhere, you will never get to understand their perspective. You are in the way. You, yourself.”
A new morning beschrijft hoe de school werkt, zonder een lesrooster, zonder klassen. Maar met veel aandacht, veel voorbereiding en sterke uitgangspunten. Je leest hoe kinderen opbloeiden, hoe etiketjes wegvielen. Je ziet de kinderen die na een aanlooptijd ineens zelf wisten te kiezen om te gaan leren, op hun eigen manier, met hun zelfgekozen leraar. Ook volg je de kinderen die totaal vastgelopen waren in het reguliere onderwijs en hier hun weg vonden. Zichzelf vonden. Docenten, begeleiders, gaven ruimte waar mogelijk. Natuurlijk mag je in bomen klimmen, hutten bouwen, hoe ga je dat doen? Kinderen leerden enorme bouwwerken maken, materiaal regelen en de voorbereidingen treffen. Wil je leren rekenen? Goed, hoe wil je dat doen? Kinderen gaven aan welk boek, of welke manier, of met welke leraar. Beslissingen werden genomen met de kinderen in vergaderingen, waar zij zelf ook onderwerpen mochten agenderen. En nee, ze hoefden niet te komen op deze vergaderingen. Maar als het belangrijk voor je is, waarom zou je dan niet komen? Er werd gepraat met (en niet tegen) de kinderen, met de ouders. Kinderen werden gezien, gehoord. En ja: ik gun dit ons allemaal.
Dit boek geeft op een luchtige én diepgaande manier aan de hand van vele voorbeelden inzichten over het totaal vernieuwende onderwijs op een school. Het geeft inzichten in manieren van leren, in wat er gebeurt als je écht vanuit de kinderen denkt, meebeweegt en veel touwtjes los durft te laten. Als je je feedback soms voor je houdt (of vraagt of ze die willen ontvangen), als je kijkt naar wat nodig is. Ik heb geleerd als opleider, als docent, als moeder.
Ik wens jou hetzelfde toe.